4. De Witte Mangrove

De Witte Mangrove

(Gepubliceerd in de krant Amigoe op 24 september 2025)

In het eerste deel hebben we gezien dat op Curaçao vier soorten mangroven voorkomen. Dit zijn de rode mangrove, de zwarte mangrove, de witte mangrove en de knoopmangrove. In dit deel wordt de witte mangrove besproken. De rode mangrove groeit het dichtst bij de zee. De zwarte mangrove groeit meer landinwaarts. De witte mangrove vinden we nog meer landinwaarts. Omdat hij zover landinwaarts groeit heeft de witte mangrove een belangrijke functie bij het tegenhouden van erosie vanaf land. Op deze wijze wordt voorkomen dat grond en verontreinigingen vanaf land op het koraalrif in de zee terechtkomen.

Naam

De witte mangrove heet in het latijn “Laguncularia racemosa”. Laguncularia is afkomstig van het Latijnse woord “laguncul” dat flacon (flesje) betekent. Dit is omdat de vruchten (zie foto) lijken op een flacon. Racemosa is gebaseerd op het Latijnse woord “racemus” dat cluster betekent omdat de vruchten in een groepje bij elkaar zitten.

Groeiwijze

De witte mangrove is een boom die tot 12 tot 18 meter hoog kan worden. De bladeren zijn rondachtig en zijn wat kleiner dan die van de rode mangrove. De bloemen zijn witachtig, met 5 kroonblaadjes en groeien in pluimen op lange bloemstelen.  

Bladeren en bloeiwijze witte mangrove

De witte mangrove heeft twee suikerklieren bij de bladbasis om beschermende insecten aan te trekken, vooral mieren. De mieren komen af op de suiker. Dit helpt de plant om zich op een efficiënte, natuurlijke manier te verdedigen tegen vraat door bladetende dieren en schadelijke insecten.

Twee suikerproducerende klieren aan de basis van een blad van de witte mangrove 

Credits: Treasure Coast Natives

De vruchten van de witte mangrove hebben één zaad. Ze kunnen drijven in water en op deze wijze wordt kan de witte mangrove zich langs de kust verspreiden.

Vruchten van de witte mangrove

Stabiliteit

Net zoals de rode en de zwarte mangrove groeit de witte mangrove in de modder van de getijdenzone. Daarom heeft ook deze mangrovesoort behoefte aan extra steun. De witte mangrove heeft daarom steltwortels zoals de rode mangrove maar ook pneumatophoren (luchtwortels) zoals de zwarte mangrove.

Zoutresistentie

De witte mangrove kent meerdere mechanisme om zoutschade te voorkomen. De wortels van de witte mangrove zijn in staat om selectief zout tegen te houden tijdens de opname van water uit de bodem. Dit gebeurt via een soort "filtermechanisme" in de wortels, waardoor het meeste zout wordt buitengesloten voordat het de plant inkomt. Dit is vergelijkbaar met het filtermechanisme van de rode mangrove. De witte mangrove heeft verder speciale zoutklieren op haar bladeren net zoals de zwarte mangrove. Deze klieren kunnen actief zout uit het sap filteren en naar het bladoppervlak transporteren, waar het zout vervolgens als kristallen achterblijft en door regen of wind kan worden weggespoeld.

Ademhaling van de wortels

Net zoals de rode mangrove en de zwarte mangrove groeit de witte mangrove in een bodem die verzadigd is met water. In een dergelijke met water verzadigde bodem is alle lucht in de poriën tussen de gronddeeltjes verdreven door het water. De wortels kunnen daarom geen ademhalen in een met water verzadigde bodem. De witte mangrove beschikt over twee mechanismen waardoor de wortels toch kunnen ademhalen. De witte mangrove heeft een soort luchtwortels die omhoogkomen vanuit de ondergrondse wortels net zoals de zwarte mangrove. En de witte mangrove heeft steltwortels die vanuit de stam omlaag groeien en ook kunnen ademhalen.

In dit artikel is uitvoerig ingegaan op de witte mangrove. We hebben gezien dat de witte mangrove kenmerken heeft van zowel de rode alsook de zwarte mangrove. Het beste dus van twee werelden. In het volgende artikel komt de laatste van de vier Curaçaose mangroven aan de orde. Dit is de knoopmangrove, ook wel “buttonwood” genoemd. De knoopmangrove is geen echte mangrove maar een mangrovemetgezel en groeit op land.